кєιтн.

{тнιѕ ιѕ мє.} Eh, hoi? Ik neem aan dat ik mezelf even voor moet stellen, nou, ik ben Keithin Vivorith, volledige naam. Gelukkig word ik niet Kiethin genoemd, dat zou nogal gênant zijn. Nee, iedereen noemt me Keith, en ik stel mezelf ook altijd voor als Keith. Alleen goede vrienden, met wie ik veel praat, komen ooit, in een van mijn ratelgesprekken, waar ik heel goed in ben. Ik ratel altijd een heel eind door, gaat onbewust. Het is soms een beetje vervelend en gênant, want nou ja als ik een normaal gesprek met iemand heb en ik uitkom op eenden... Oeh, en ik doe het nu weer he? Ja, dat dacht ik al. Ik was bij mijn vrienden en mijn volledige naam. Mijn vrienden horen mijn hele naam wel eens langskomen. Sinds ik hier in dit gebied ben, heb ik eigenlijk nauwelijks gepraat met de wolven hier. Om heel eerlijk te zijn, maar met één wolvin. Ik heb hier een roedel, best gaaf. Hij is nog niet zo groot, want ik ben hier net, en de roedel, die ik Camlenori genoemd heb, is er ook pas net, maar het komt wel. Ze huilde naar me, had over mijn roedel gehoord. Dat is toch wel nice, want dan weet ik dat Camlenori wel een stempel achterlaat op de bevolking hier. Ik heb interesses voor hele gekke, grappige dingen. Zo zoek ik de oude ruïnes van mensen op, om te kijken of ik iets kan vinden waar ik wat mee kan. Ik heb laatst een sjaal gevonden. Enorm ding, snap niet dat mensen het dragen, het sleept alleen maar over de grond. Maar ik heb bedacht dat je hem gewoon vaker om je nek en schouders moet slaan. Werkt prima! We zijn nu één, die sjaal en ik. Best grappig, hoe snel je gehecht kan raken aan dingen. Hij is heel mooi, vind ik. Leuke kleurtjes, enzo. Ik vind er ook andere dingen, zoals blikken die enorm erg stinken, waarschijnlijk omdat de inhoud meer dan duizend jaar oud is... Op het station vond ik een keer een berenknuffel. Die zijn een stuk schattiger dan in het echt. Best gaaf eigenlijk, mensen en hun spullen waarmee zij zich vermaken... Maar er is ook iets anders, buiten mijn leergierigheid, mijn hyperheid, iets wat dieper gaat, denk ik. Ik weet niet wat het precies is, maar ik heb.. dromen. Natuurlijk heeft iedereen dromen, maar in mijn dromen ben ik een andere wolf... Alle dromen die ik me herinner zijn met hem... Hij heeft een zwarte vacht, en hele heldere, groene ogen. In mijn dromen doe ik onmogelijke dingen, zoals in de tijd reizen en naar planeten reizen. Ik red ze altijd, met briljante ideeën die ik pas heel laat bedenk. Ik weet niet of ik deze wolf wil worden, of ontmoeten in het echt. Hij is grappig, nieuwsgierig en onwolfelijk slim, maar zo ontzettend alleen. Iedere keer heeft hij iemand die met hem meereist, en iedere keer verliest hij ze, en maken ze het gat in zijn borstkas groter en groter. En iedere keer dat hij weer iemand vind, en eindelijk het gevoel heeft dat deze companion hem niet zal verlaten, of hij hem of haar niet zal verliezen, gebeurd dat toch, en het gat word alleen maar groter. Hij heeft zoveel meegemaakt, zo veel nare dingen. Ik ben daar bang voor, maar mijn dromen zijn zo echt. Ze voelen zo echt aan... Het zal wel niks zijn, en ik praat er ook maar niet over, maar wat zou het fijn zijn om iemand te hebben die ook zulke dromen heeft.... Word afgemaakt x

[/sub]