How Ironic..

Onderwerp: How Ironic.. wo jul 11, 2012 3:24 am

LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...

Haar passen leken onvermoeibaar. Zelfs na de grote reis die zij en Hope achter de rug hadden, kon ze de energie nog opbrengen om een verkenningstocht te maken. Ze had beloofd niet al te ver te gaan, maar iets verderop had haar aandacht getrokken. Nu was ze op weg om erachter te komen wat dit voor een gebied was. De geur van wolven hing sterk in de lucht, het was hier een bewoonde plek. Haar doel was echter niet om een plaats te vinden om zich te settelen, nee. Serah moest eerst gevonden worden. Haar zus kennende zou deze ook opzoek zijn naar haar en hopelijk in gezelschap van Noel. Serah hield van andere wolven om haar heen en dus was het belangrijk om plekken zoals deze af te speuren. Misschien dat ze dezelfde kant op waren gegaan. Als haar zusje hier dan al was, hadden andere wolven haar misschien gezien. Hun kenmerkende lichtroze ogen waren geen alledaagse bezienswaardigheid. In feite kende ze geen enkele wolf die dezelfde kleur had als de zussen. In theorie zou het dus niet zo moeilijk moeten zijn om Serah terug te vinden. Je vroeg simpelweg naar een jonge wolvin met lichtroze ogen.

Lightning keek even achterom, haar oren ook naar achteren gedraaid om de geluiden van het bos in de gaten te houden. Als er iets zou gebeuren met Hope, zou ze hem kunnen horen. Na haar snelle check, richtte ze haar lichtroze ogen weer op de wereld voor haar, waar een enorme berg stond. Aan de voet hield ze stil, het bos al een eindje achter haar. Light tuurde omhoog, naar de plots donkere lucht. Toen ze achter zich keek zag ze dat de rest van de hemel, wat verder van haar af, nog wel blauw was. Eigenaardig. Plotseling baadde de wereld om haar heen in een fel licht, dat even snel verdween als het gekomen was. De flits werd gevolgd door de al te bekende donderklap. Het gerommel klonk oorverdovend, gezien de donderstorm zich enkel in een klein gebied boven de berg bevond. Hoe ironisch. Lightning staarde even naar het spektakel dat haar, haar naam had bezorgd. Daarna draaide ze zich om, om terug te keren naar het bos. Ze kon Hope niet te lang alleen laten. Het vallen van enkele stenen deed haar echter terug kijken naar de berg, waar een wolf was verschenen.
[& Chanouk]

LONE WOLF

Onderwerp: Re: How Ironic.. wo jul 11, 2012 4:05 am

Chanouk liep in het rond, stap voor stap door het helder groene gras. Heerlijk voelde ze een druppel op haar rug. En kwam eindelijk bij haar doel aan, De Thunder Mountain. Zonder twijfel rende ze de berg op, zonder na te denken dat als ze uitgleed ze weg was, Above us. Ze stopte op een rots die uitstak om even op adem te komen, en hoorde achter haar wat in de bosjes. Snel keek ze om, en zag niks. Hijgend rende ze verder. ''Wat een klus.. Maar ik MOET en ZAL op die berg komen !,, Nog steeds dacht ze niet na wat haar kon overkomen en rende verder. Zonder stop kwam ze op de berg, en kreeg een Evil lachje. De regen kwam om tot gerommel en flitsen. Het favoriete geluid van Chanouk, en het mooiste wat in je leven kan gebeuren. Ze ging op de rang van de berg staan, en ging net als ''De Leeuw van de Lion king, Mufasa'' trots staan. Ze keek naar beneden, en zag iets bijzonders, twee knalroze stippen. Ze knipperde langzaam en zag nu scherp een teef met Roze ogen. Stoer. Volgens Chanouk was het een sterke wolf, maar wie weet..

Evil wolf