The last travel

Onderwerp: The last travel di jul 10, 2012 4:28 am

Make my wish come true, let darkness fade to light
Show me there's still hope, show me it's not over
Battles we can win, our struggle lies within
Love will not leave you, hate will not heal you

Nieuw of herboren, de tijden hiervoor waren allemaal snel gegaan. Waar was Lightning? Waar was haar zuster? Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak zo alleen en de wind rukkend aan haar vacht. Ze was niet de grootste, kleiner als haar zuster zelfs maar toch voelde ze zich wel goed. Haar licht bruin kleurige vacht glimde in het zonlicht en Serah sloot haar ogen. Zo alleen maakte af en toe ook niet uit. Het voelde wel goed zo af en toe. Toen ze haar roze ogen echter opende vond ze zichzelf aan de bosrand. Ze staarde uit over een verlaten plek. Het was er stil en het leek alsof de vervallen gebouwen haar wouden toefluisteren.. Langzaam stapte ze naar voren en de kilte van de stad deed haar hart verlangen naar thuis. Cocoon..

De gedachte aan haar thuis deed haar zuchten en ze liet haar neus over haar poot glijden om zo mogelijke tranen tegen te houden. Snow.. Ze slikte en knipperde een enkele traan weg. Daar was het nu geen tijd voor. Daar moest ze nu niet aan denken. Niet aan hem, niet aan zijn Pack. Niet aan Vanille, Fang of Yeul. Ze moest overleven samen met Noel. Ze moesten samen haar zus vinden. Of Hope was ontkomen aan de wraak van hun pack durfde ze niet eens te bedenken. Te bang dat hij het niet gehaald had.

Opnieuw zuchtte Serah, zat ze nou toch weer terug te denken? Snel schudde ze haar hoofd en werkte ze een lach rond haar lippen. Ze wist zeker dat ze nog moesten leven. Anders zou ze het zelf toch wel weten? Ze kwam langzaam in een dribbelende pas naar voren. Even hief ze haar hoofd in de lucht en stootte een jankend blafje uit. Noel was dit maal alleen gaan jagen en honger begon door te dringen in haar systeem. Ze kon enkel hopen dat hij wat zou vangen. Al wisten ze bijde dat zij de betere jager was van de twee.

Dit was nog een gebied waar ze niet was geweest. Zoekend staarde ze rond, op zoek naar iemand. Lightning.. Snow.. Hope.. Fang.. Vanille.. Het maakte niet uit zelfs Caius zou voldoen nu.. Ze wou gewoon iemand uit haar geschiedenis in haar buurt. Ze brak langzaam af in haar eentje. Normaal was ze nooit alleen. Normaal had ze altijd iemand bij zich.. Maar nu voelde ze zich zo vergeten alleen in dit gebied waar geen einde aan leek te komen. Ze sloot haar ogen verdrietig en schudde haar hoofd Wellicht was ze gewoon te groot geworden om zich vast te houden aan kinderdromen.. Misschien moest ze zich over haar dromen heen zetten.. Haar wensen vergeten en de harde realiteit onder ogen komen..
Ze stond er alleen voor..

-Noel en een ander wolfje :3

Berichten : 1 Profiel Leeftijd: Roedel: Partner:

Langzaam bracht hij zijn grote lichaam voort door het kille gebied. Hij kwam liever niet hier. Er hing een kille sfeer rond die hij liever meed. Maar hij Serah voor even achter zich gelaten om het hier nog wat te verkennen. Maar hij maakte zich zorgen om haar de laatste tijd. Ze was stil, vaak met haar gedachtes er niet bij. Noel wist hoe lastig ze het had met haar verleden, het missen van Lightning, haar zus. Hij had bewondering voor hoe ze zich sterk hield. Hij had echter niets te maken met dat gebeuren, hij kon zich niet zo inleven zoals Lichtning dat kon of die andere, snow, Hope, Fang of Vanille. Het waren wolven die haar hadden meegemaakt in de tijd. Die alles begrepen. En wat was hij? Een simpele reu die samen met Serah rond rees.

Wanneer hij de jonge wolvin zag staan, zo alleen, zo kwetsbaar, zo verloren voelt hij dat ze meer nodig heeft dan hij. Iemand die wist wat er speelde, die elk detail wist. Serah had Noel wel wat verteld. Maar Noel was er niet bij. Weet niet alles van wat er gebeurd is. Een zwak glimlachje hing aan zijn lippen wanneer hij de teef benaderde rustig.

Hij voelde zijn poten wegzaken in de zachte ondergrond. Voelde hoe hij sporen achterliet in de aarde. Hij keek haar aan in haar paarse ogen, een zwak glimlachje was nog steeds zichtbaar rond zijn lippen. Zijn lange, vlijmscherpe hoektanden lichtjes ontbloot. ”Je bent niet alleen...” Sprak hij zachtjes , alsof hij haar gedachtes kon lezen. Nee, het was enkel een gokje. Hij kon zich voorstellen hoe alleen ze zich voelde. En wat was hij om haar te helpen? Hij wist wel dat hij haar niet zomaar achter zou laten, zou steunen hoever hij kon. De vertrouwde geur van de teef drong binnen in zijn sterke wolvenneus.

Hij wenkte haar mee te komen. Waarheen? Geen idee. Maar lopend kon hij beter nadenken, beter zichzelf zijn. En beter spreken als dat nodig was.

Onderwerp: Re: The last travel vr jul 20, 2012 9:12 am

Make my wish come true, let darkness fade to light
Show me there's still hope, show me it's not over
Battles we can win, our struggle lies within
Love will not leave you, hate will not heal you

Verzonken in haar eigen gedachtes staarde ze met haar roze ogen vooruit. Serah had zo veel fouten gemaakt. Zo veel dingen waardoor ze andere levens had verpest. Uiteindelijk zou de geschiedenis haar inhalen en dat wist ze maar wat goed.. Ze was uiteindelijk zelfs haar zus kwijt geraakt en hier was ze, gewoon alleen op deze wereld. En al waar ze op hoopte, al wat ze wenste was een nieuw begin. Een ander einde kiezen voor haar verhaal.

”Je bent niet alleen...” De stem van Noel deed haar omkijken en ze duwde even haar neus in zijn vacht. Wellicht was ze toch niet alleen. Nou ja, niet compleet. Ze had hem bij haar. Al wist ze af en toe niet waarom hij zo bij haar bleef als nu. Ze hielt hem in de meeste gevallen enkel achter. Zorgde er voor dat de dagen lang werden. Toen de reu haar wenkte mee te komen stapte ze rustig mee. Zijn lange vacht tegen de hare aan schurend. Ze glimlachte opnieuw zacht. "Dank je." Fluisterde ze zacht haar stem warm en vriendelijk. Haar roze ogen staarde met een glimlachje in die van Noel. Honger drong zich door in haar systeem en ze hoorde hoe haar maag knorde. Zacht begon ze te grinniken en schudde haar slanke hoofd. Ze wou zo veel woorden zeggen, maar zo weinig kon ze uitspreken.. Noel zou ze ook nooit kunnen uitspreken, niemand zou dat kunnen.. Het was gewoon onmogelijk..