.:~ Yakira ~:.

Name:: Yakira
Age:: Three Years already
Gender:: I'm a she, a female
Pack:: I walk allone in the forest, i swim allone in the water and i sleep allone in a cave... But when the day womes, i will never be allone!
Rank:: I'm my own leader, i do what i want, so, i dunno... Leader of my own?
Season of born:: Winter

Parents:: They're unknown, i'm parentless since my second week of my life...
Siblings:: I don't know, i vaguely remember some fluffy wolves next to me when i was born. But if that are my siblings...
Friends:: Now i know nobody, but on one day i will get a lot of friends! I just need patience
Enemies:: Never! I don't want it, i get them not... Eehm, that was what i tought...
Partner:: Not for now, but I'll find the true somewhere, even when i must get pain for him!

Yakira heeft een erge positieve kijk op het leven, een misschien wel te positieve. Ze denkt dat alles mogelijk is met geduld en doorzettingsvermogen en komt daarmee een heel eind. Maar dit kan haar soms ook wel eens bijna haar leven kosten. Ze probeert alles en let daarbij niet erg op hoe gevaarlijk het eigenlijk wel niet is, ze denkt immers dat alles wel zal lukken.

Yakira durft en doet alles waar ze van denkt dat het iets oplevert. Ze denkt er niet echt aan of het haar leven zal kosten of niet en wat er allemaal kan gebeuren. Ze wil gewoon alles bereiken en uit het leven halen wat er in zit. Ze heeft immers liever een kort maar prachtig leven, dan een lang, maar saai en langdradig leventje.

Voor alles wat Yakira wilt vecht ze, niet letterlijk, maar ze doet er wel alles aan om het mogelijk te krijgen of om het te krijgen. Ze geeft niet graag op en gaat het liefst door tot ze het bereikt heeft of ze aan het einde van haar latijn zit.

Yakira is een erg creatieve wolf, dat wil zeggen dat ze voor vele dingen wel een oplossing weet. Als het even tegenzit weet ze altijd wel iets om het weer goed te maken of om zichzelf uit de put te trekken. Ook zal ze, als ze het niet direct kan krijgen, wel een omweg verzinnen waardoor ze dat wel kan.

Yakira is erg behendig en lenig, ze zal makkelijk ergens overheen klimmen, doorkruipen en moeilijke bochten maken. Hierdoor kan ze al makkelijker bereiken wat ze wil. Hierdoor is haar Waaghalzig karakter wel een beetje gegroeid.

Het nadeel dat Yakira heeft is dat ze erg snel verliefd is, telkens zal dit uitlopen tot niks en ze hoopt telkens maar weer dat het de ware is. Misschien krijgt ze ooit de ware, maar meestal is ze verliefd op een wolf die ze nog maar net kent en zal haar liefde na een tijdje ook weer afzwakken of hard worden afgebroken door de andere wolf.

Deze wolvin is al snel in gedachten verzonken en droomt dan over al het goede wat haar nog te komen staat, of wat zij hoopt dat er nog te wachten staat. Je zal haar daarom soms uit haar gedachten moeten rukken en terug met haar 4 poten op de bewoonde wereld zetten.

Aan de opening van een grot was een wolvin te zien met haar reu, het was duidelijk dat het teefje moest bevallen en het duurde ook niet lang of er lagen 4 kleine pluizebolletjes naast haar. De bevalling was vlot verlopen en de jongen zagen er gezond uit, behalve een. Deze stierf dan ook nog dezelfde dag. De drie andere groeiden als kool en opende al vrij vroeg hun oogjes. Het waren 2 teefjes en een reu. Het gezinnetje was gelukkig samen en de pups werden vlug groot. Ze speelden vrolijk samen en het was maar zelden ruzie tussen de drie. Het leek alsof ze nooit uit elkaar konden gehaald worden...

Op een dag was vaders zoals altijd weer aan het jagen voor zijn fammilie toen plots een storm optrok. De pups en hun moeder lagen dicht bij elkaar in de grot en ook Yakira lag tussen haar broertjes en zusjes zo dicht mogelijk tegen haar moeder. De storm bleef lang duren en vader kwam maar niet terug. Toen nam de volwassen teef plots een - achteraf gezien - vreselijke beslissing. Ze ging de reu zoeken. Maar daar lagen ze dan, de 3 pups, allemaal sterk en gezond, maar totaal kansloos tegen grotere wolven. Ze zouden makkelijk meegenomen kunnen worden. Zogezegd, zo gedaan. Plots doemde er een zwarte wolf voor hen op en zonder ook maar iets te zeggen tilde hij Yakira op. De kleine pup spartelde en wurmde tegen, maar het hielp niets. Ze had nog een laatste keer gepiept naar haar broer en zus toen ze samen met de wolf de storm in verdween. Haar hartje ging als een razende tekeer en al snel kon ze het niet meer aan. Ze sloot haar oogjes en liet zich dragen. Ze probeerde even alles uit haar hoofd te zetten, maar één herinnering hield ze bij. De herinnering aan hoe ze tussen haar zus en broer lag tegen haar moeder aan, met vader dichtbij. Als ze die herinnering ophaalde, leek het net alsof ze ze zelf kon ruiken. Samen met de wolf trok ze verder, soms stoppend om te eten en te drinken, maar de storm leek maar te blijven aanhouden.

Na langer dan een week storm te hebben gehad, leek de rust weder te zijn gekeert. Eindelijk ging de wolf een plaats zoeken om te wonen en vond deze al snel. Maar al was Yakira in het begin een sterk wolfje, ze was altijd de zwakste van de drie geweest en ook nu had ze er aan moeten leiden. De pup kwam erg verzwakt en ziek aan bij de schuilplaats en de wolf - die waarschijnlijk had gedacht haar direct te kunnen trainen tot een echte krijger - moest haar nu dag in dag uit in de gaten houden en verzorgen. Zelf kon ze niks, lopen deed pijn en het leek wel op een ziekte die maar langzaam genas. Drie maand heeft de ziekte stand gehouden en ze werd pas beter de eerste week voor haar vijfde maan. Het teefje was natuurlijk blij, maar was door de ziekte vergeten wie nou haar fammilie was. Ze zag nu de reu als haar fammilie, maar toch kwelde er iets en ze besloot daarom weg te lopen. Precies op haar vijfde moon.

Eigenlijk liet ze de reu met veel pijn in haar hart achter, maar het moest gewoon. Ze voelde dat er iets niet klopte en nog steeds had ze die herinnering van haar bij haar zus, broer en ouders. Alleen vaag en hij zou de komende manen alleen maar vager en vager worden. Yakira wist niet wat er eigenlijk met haar fammilie, wie het ook was gebeurt was, maar ze wou ze vinden. Dood of levend, ze zou doorzetten tot haar dood. Maar eerst moest ze zichzelf leren jagen en moest ze leren hoe ze het beste kon leven. Dit kreeg ze al snel door en in het gebied waar ze zat, zaten vele prooien waar ze op kon oefenen. Maar toch voelde ze zich niet thuis en besloot ze verder te trekken naar een plek waar het beter was. Op haar twaalfde maan vertrok ze en liep en liep...

Haar tweede jaar verliep maar traag en ze trok rond van plaats naar plaats waardoor ze wekelijks tientallen kilometers aflegde opzoek naar het land waar zij aan toebehoorde of in ieder geval waar zij wou leven. Want telkens was er wel iets, de wolven waren onaardig, er waren nauwelijks prooien, het was te warm, het was te koud enzo verder. Maar toch bleef ze er in geloven dat er ergens een plek was waar zij hoorde te leven, waar het goed was en vertrouwd. Onderweg kwam ze een wolvin tegen die met haar mee ging. Nu ja, voor een tijdje, want toen ze al erg goede vrienden waren, moest Yakira afscheid nemen van haar. Niet omdat ze zich ergens wou vestigen, maar na een hevig gevecht met een duistere roedel had haar vriendin het leven verloren en werd ze hartelijk ontvangen in de hemel. Nog dagen had de jonge wolvin bij haar vriendin getreurd, maar na een keer het poollicht te hebben gezien vond ze dat het tijd was om verder te gaan. Dat was voor haar het teken van haar vriendin om verder te trekken. Niet meer zo terug te kijken op het verleden en weer haar optimistische zij te worden. Dit deed ze dan ook uit trouw aan haar vriendin. Dagen werden weken en die weken vormden manen.

Na een heel jaar te hebben rondgezworven kwam ze hier aan, het had iets vertrouwds en ook herkende ze hier en daar dingen, maar ze wist neit meer waarvan. Was dit misschien haar geboorteplaats en was ze weer terug waar ze begonnen was? Al snel kreeg ze daar antwoord op, na een tijdje het gebied te hebben verkend vond ze de grot die ze zich nog maar al te goed herrinnerde. De grot waar ze geboren was en waar ze 2 weken had geleefd om daarna uit har veilige leventje weggerukt te worden. Natuurlijk kwamen daarbij direct vragen in haar op, waren haar ouders hier misschien? En waar zouden haar broer en zus heen zijn gegaan? Zouden ze toevallig zich ook hier bevinden?