I was happy but truth is hard, I now fights for my life. (Allen Stephano)

Blauwe ogen staarde voor zich uit, wachtend op een nieuw "iets" om mee te spelen. Toen ze net was geboren hadden haar ouders haar verstoten. Daarna was ze opgenomen in een pleeggezin, dat hadden haar "ouders" haar verteld, vlak voordat ze stierfen. Een tijdje was ze flink in de war geweest en wist ze niet zo goed wat ze er van moest denken. Ze was zelfs van plan geweest om haar echte ouders te gaan zoeken, Stephano had haar er van overtuigd dat ze het niet moest doen. Bovendien, ze konden overal zijn. Stephano had ze ontmoet toen ze in het pleeg gezin was opgenomen. Ze waren altijd vrienden gebleven en waren als enigen twee overlevende. De anderen waren verhongerd en eentje was verdronken toen ie een vis probeerde te vangen. Heel vaak dacht ze aan waarom haar familie haar had verstoten, wat was er mis met haar? Opeens renden er een muis langs en Shira greep haar kans, ze renden er achter aan. Ze moest snel handelen voordat de muis zijn hol in schoot. Ze had van haar pleeg moeder geleerd dat ze wat langzamer moest gaan, als ze geluk had dan ging de muis ook langzamer. De muis versloomde en Shira ging nog langzamer. Voor de tweede keer versloomde de muis en kon Shira haar slag slaan. Ze nam een sprint op een moment dat de muis het niet verwachten en sprong erop. Ze zette haar nagels erin en beet hem dood. Ze ging liggen en pakte het staartje, ze gooide hem een paar keer omhoog en begon er toen mee te spelen. Hierna zou ze hem delen met Stephano, als ze geluk had had hij ook wat gevangen. Met de muis in haar bek liep ze langs de plek waar haar vroegere hol was met de familie. Stephano en zei hadden een ander hol gevonden. Bij deze plek dachten ze te veel aan vroeger. Er kwam een beeld in Shira op van vroeger toen net de bladeren aan de bomen stonden en de puppy's vrolijk buiten speelde terwijl zij met haar pleeg moeder aan het praten was. Ze gaf handigen tips voor later, alsof ze wist dat ze dood zou gaan... Ze had die dag nog gezegd dat ze goed en slim kon jagen. Als ze een beetje meer haar best dee in het sluipen werd ze later een goede jager. Haar pleeg vader kwam toen naar buiten en hoorde wat ze zei: "Het zit in de familie!" riep hij. Helaas was ze helemaal geen familie van hun. Na de dood van haar pleeg moeder en vader is ze alleen maar blijven oefenen in sluipen. Stephano had haar daar goed bij geholpen. Ze mocht hem besluipen en aanvallen. Hij was ook een maan ouder dus hij kon goed helpen. Shira voelde een traan in haar oog verschijnen en draaide haar hoofd. Ze ging maar weer eens terug naar hun hol. Misschien dat Stephano al daar aan het wachten was op haar. Ze miste haar familie, nee niet haar echte... Deze, hier voelde ze zich thuis. Iedereen begreep elkaar er was vrijwel nooit ruzie. Dat was allemaal verloren. Na een tijdje lopen kwam ze aan bij het hol. "Stephano? Ben je er?" Vroeg ze zo vrolijk mogelijk.