Just straying around ~

Onderwerp: Just straying around ~ vr jul 06, 2012 3:43 am

Even sterkte ze haar poten waarna ze een luide geeuw gaf. Haar geelbruine ogen opende zich langzaam en nog een beetje slaperig keek ze om zich heen. Dat was waar ook. Ze was alleen. Verstoten door haar voormalige roedel was ze gaan zwerven in hoop om een nieuwe roedel te vinden. Een roedel die haar de nodige bescherming van een groep bracht. Helaas was die opdracht niet zo makkelijk. Tot dan schuilde ze maar in een klein, afgelegen grotje in het bos. Er had hier lang geleden ook een wolf gezeten, maar die geur was al een paar maanden oud. Dúlin besloot maar om op te staan. Nogmaals geeuwde ze en strekte ze zich uit toen ze eenmaal stond. Deze nacht had ze niet lang geslapen. Het was haar eerste nacht alleen, zonder bescherming van een roedel, en de onbekende omgeving baarde haar zorgen. Ook had ze gisteren veel en hard gerend om bij haar nare, vorige roedel weg te komen. Stapje voor stapje verliet ze de grot. Misschien lag er nog ergens een kadaver of moest ze ergens prooi vangen. De teef keek nog eens om haar heen. Dit bos.. Het had zoveel nieuwe geurtjes die ze nog niet kende, en de stilte omgaf haar als een sluier. Het was ook niet bepaald een hele mooie dag. De zon was vooral verborgen en er hing een dicht pak wolken in de lucht. Waarschijnlijk zou het over een paar uur wel gaan regenen. Zo zag het er tenminste wel uit. Boven de honger die ze voelde kwam vooral dorst uit. Rustig zette ze haar pas voort. Er zal vast wel ergens een meer of beekje zijn..
Na een half uur te hebben gewandeld leek het erop dat de grond wat vochtiger werd. Zou dat kunnen betekenen dat er water in de buurt was? Een briesje wind waaide door haar crème/beige vacht heen. Dúlin stak haar neus even in de lucht. Er was een frisse geur hier en wat minder benauwd dan in het bos. De teef begon al wat harder te lopen. Uiteindelijk kwam ze aan bij het meer. Nieuwschierig keek ze rond. Het was een grote open plek waar een meer lag. Het water was kristalhelder en zag er fris en schoon uit. Langzaam bewoog ze haar neus wat meer naar het water. Het water was zoals voorspeld koel en schoon. Na genoeg te hebben gedronken hief ze haar kop weer op. Iets in haar ooghoek trok plotseling haar aandacht. Ongeveer op 100 meter afstand aan de rand van het meer was een ander gedaante te zien. Het moest wel van een wolf zijn als ze het goed had. Dúlin spitste haar oren in de richting van de wolf. Interessant, dit was de eerste wolf die ze hier tot nu toe had gezien. Nieuwschierigheid nam over, en langzaam begon ze op het gedaante af te lopen. Op zo'n 10 meter afstand ging ze achter een grote rots zitten. De jonge wolf was er zich niet sterk van bewust dat het misschien ook nog eens gevaarlijk kon worden. Op deze afstand zou de andere wolf haar vast wel kunnen ruiken, maar ach.. Wat kon er nou gebeuren..

[Echt mijn tweede post ooit met een wolf ofzo. Kan het nog niet zo goed met wolfiez, don't bite meh Dx
Open voor iedereen ^^]

Onderwerp: Re: Just straying around ~ vr jul 06, 2012 4:24 am

_{De witte wolf met zijn blauwe ogen lag in het hoge, natte gras. Het was een mooie, frisse ochtend, en alles glom van de dauwdruppels die nog niet opgedroogd waren door de hete zon. De wolf ademde zachtjes uit, en hield het kleine hertje goed in de gaten. Hij kon deze hebben. Misschien zou hij hem trappen, maar zijn gewei was nog maar heel klein, dus die zou geen problemen kunnen opleveren. De wind nam de zoete, warme geur van het dier mee, en deed het water in de bek van de wolf lopen. Hij sloop nog iets dichterbij, spande zijn achterpoten en trok zijn lippen op. Een zacht gegrom vloeide door de lucht, gevolgd door het zachte geluid van iets dat sprong. Het hertje had helemaal geen tijd om op te kijken, opeens zat die enorme wolf op hem. Toch was de wit bevachte wolf niet zo groot als de andere. Hij was eigenlijk best wel klein. Nog steeds groter dan zijn eeuwenoude voorvaders, en ook sterker en steviger, maar wel een stuk kleiner dan de wolven nu. Zijn scherpe tanden boorden zich in het vlees, en de krachtige kaken klemde dicht, als een berenklem. Het dier probeerde nog vrij te komen, maar hij was omgevallen toen de wolf op hem sprong, en het leven vloeide langzaam uit hem. Zijn laatste hartslag sloeg, en toen hield het lichaam ermee op. De geest dreef weg uit de open mond, en de ogen vielen dicht. De wolf was echter zeer tevreden met zijn jacht. Hij was snel, onzichtbaar en krachtig geweest. Dat was een fijne boost voor zijn zelfvertrouwen qua jagen. In de nopjes met zichzelf zette hij zijn tanden weer in het vlees, dit keer in de buik, en scheurde een groot stuk af. Er liep een straaltje warm bloed uit zijn mond, en druppelde zachtjes van onder zijn kin op het karkas van het hertje. De wolf at gulzig het grote stuk vlees op, en trok toen een nieuwe, evengrote lap van het dier. Het vlees was nog warm, en zo was het het lekkerst. Hij sloeg de ingewanden over, en trok nog wat vlees van de rug. Toen er bijna geen vlees meer over was, likte de wolf het bloed van zijn prooi weg, en stond het op. Het weinige vlees kon door kleinere dieren opgegeten worden...

Deze kleine, witte wolf droeg de naam Dime met zich mee. Hij zat altijd vol ideeën die meestal alleen hem aan gingen, maar dat weerhield hem nergens van. Hij snoof. Door de geur van zijn prooi rook hij ook de geur van water. En water, dat was waar hij nu wel zin in had. In een sukkeldrafje bewoog hij door het koele gras. Het water was hier niet ver vandaan, dus hoefde hij niet heel hard te lopen. Toen hij eindelijk het rimpelende, heldere water zag, drong een andere geur zijn neus in. De geur van een teefje, een nog niet zo heel oude teef. Dime bleef even staan, en besloot toen verder te sluipen. Het gras was hier nog hoog, pas een paar meter voor het meer verruilde het gras zich met stenen. Dime keek nieuwsgierig naar de teef, die hem ook opgemerkt had. De wolvin zat hoger dan hem, maar haar houding was ontspannen. Blijkbaar wist ze niet of hij gevaarlijk was. Niet dat Dime dat was, maar als hij wou, kon hij wel een stoute wolf zijn. Dime besloot dus maar op te staan. Hij kwam boven het gras uit, en knipperde even met zijn ogen in de zon. Daarna bekeek hij de teef even. Ze was bijna twee jaar oud, zag hij. Ook had ze een paar wonden, dus ging Dime ervan uit dat ze ergens weggejaagd was, aangezien ze niet op een vechter leek, door de manier waarop ze erbij zat. Dime rook een geur van een onbekende roedel, vervaagd, maar nog steeds daar. Ze was dus uit haar roedel verjaagd, concludeerde hij. 'Hallo,' zei hij droogjes.}

Onderwerp: Re: Just straying around ~ za jul 07, 2012 12:15 pm

Te laat - de reu had haar al opgemerkt. Ontspannen bleef Dúlin staan. Vanbinnen voelde ze zich toch wat opgewonden. Iedere wolf in dit gebied was voor haar volstrekt onbekend, en je wist maar nooit wat je zou tegenkomen. Toch borrelde de nieuwschierigheid weer op bij de jonge teef. Hij zag er nou niet bepaald heel evil uit. Plotseling merkte ze ook op dat hij zelfs kleiner was dan zij. Meestal was het verschil omgekeerd, en was het mannetje groter. Ze grinnikte even in zichzelf. Aan de geur in de lucht leek hij niet van een bepaalde roedel te komen. Het was nou niet bepaald een typische roedel geur. Rond zijn mondhoeken was het zelfs nog een beetje roze van een waarschijnlijke prooi. De zon brak langzaam een beetje door het wolkenpak, wat een kleine schimmering gaf op het heldere meer. 'Hallo,' sprak de wolf plotseling. Dúlin schrok even op van het horen van zijn stem. 'Eh, hallo,' kwam er wat vlug uit. Niet bepaald de beste manier om iemand te begroeten, maar ach. 'Toevallig ook wat komen drinken?' Haar stem klonk nogal droog. Echt zo'n zin die ze alleen gebruikte als ze even niks wist te zeggen. Langzaam ging de wolvin zitten. Het wondje op haar achterpoot werd er gelukkig niet mee verhinderd. Een paar gedachten van haar oude roedel flitsten weer voor haar ogen. Hoe ze werd weggejaagd, gebeten, gepest.. Vreselijke tijden, maar het werd tijd om opnieuw te beginnen. Een koele bries wind waaide door haar crème kleurige vacht die daardoor even opwaaide. Dúlin keek naar de lucht. Er waren nog steeds een heleboel stapelwolken, en die gingen waarschijnlijk niet snel verdwijnen. Ze kreeg een kleine glimlach op haar snuit. Verdere vragen kwamen niet echt in haar op.

[Omg sorry, kortste post evâh, ik had echt even een 0% inpiratie. Hoop dat je er wat mee kan ]